Van Zopian Rottweilers

Madonna van Haysherak

01-02-2007 † 31-05-2017

Met veel verdriet hebben we op 31 mei 2017 afscheid van je genomen. Een zwarte dag in ons leven toen we beseften dat we je moesten laten gaan. Zo plotseling en onverwacht kon je niet meer verder. In je koppie wilde je nog graag maar je lichaam was op.

Wat hebben wij enorm van jou genoten, je was zo'n lieve, vrolijke en grappige hond met een karakter van goud. Soms ging je ook wel graag je eigen gangetje en dan waren we je opeens kwijt. Na lange zoektochten vonden we elkaar toch weer terug en deed je alsof er niets aan de hand was. Zo heerlijk eigenwijs kon je ook zijn. Het apporteer spelletje kreeg je maar niet onder de knie. Als je eenmaal je speeltje had veroverd, gaf je 't niet graag meer af.

In 2009 legde je de MAG-test(=maatschappelijk aanvaardbaar gedrag) af. Zonder enige training vooraf slaagde je met vlag en wimpel voor deze test. Wat waren wij trots op jou!

Je was voor ons een onvergetelijke hond waar we een super mooie tijd mee hebben doorgebracht. Niet alleen wij, maar vele rottweilerliefhebbers uit de hele wereld waren verliefd op je schitterende rottweilerhoofd. Maar ook iedereen die bij ons over de vloer kwam en jou in levenden lijve meemaakte, was onder de indruk van je aanhankelijke, sociale gedrag. Werkelijk een grote schat was je!

Je bent de stammoeder van onze rottweilerkennel en wat heb je lieve, knappe Zopian nakomelingen op de wereld gezet. Je eerste kleininderen kwamen in 2013 ter wereld en we hopen eind van dit jaar je eerste achterkleinkinderen te verwelkomen.

Tijdens de laatste dracht in 2013 werd je plotseling getroffen door diabetes. We hoopten zo dat het zwangerschapsdiabetes zou zijn en dat die ziekte na de geboorte van de puppy's zou verdwijnen. Helaas mocht dat niet zo zijn en kreeg je de rest van je leven 2 x per dag insuline toegediend. Ondanks de diabetes en de daarmee gepaard gaande ups en downs heb je nog ruim 4,5 jaar genoten, waarvan de laatste 3 jaren bij onze lieve vrienden Esther en Hendry en je zoon Dakkas. Nog voordat je definitief bij ze ging wonen, had je al een hele bijzondere band met Esther. We wisten zeker dat je heel gelukkig daar was. Afscheid hebben we nooit van je hoeven nemen, want we bleven je regelmatig zien en knuffelen tot en met het moment waarop je je laatste adem uitblies.

We zijn Esther en Hendry enorm dankbaar dat zij jou die laatste 3 jaren van je leven zo liefdevol hebben verzorgd.

Lieve Donna, ontzettend bedankt voor alles wat je ons hebt gegeven. Dit was zoveel meer dan we durfden te dromen.

Je leeft gelukkig voort in je prachtige nakomelingen.
Voor altijd ben je in ons hart!